Pedagog szkolny/Pedagog specjalny pani  Karolina Gałysa, przyjmuje uczniów w następujących dniach tygodnia:

Wtorek                  8.00 - 13.00              (11.35 - 12.20 wspomaganie)

Środa                    8.00 - 13.45               (9.20  - 10.50  rewalidacja)

Czwartek              8.00 - 13.45                (8.00  - 9.35  rewalidacja)

 

Kontakt telefoniczny w godzinach pracy pod numerem telefonu: 18 262 30 25. 

Pedagog szkolny udziela także porad w zakresie doradztwa zawodowego.

 

Psycholog pani Barbara Szczepaniak, przyjmuje uczniów:

Poniedziałek          8.00 - 13.00

Wtorek                    8.00 - 14.05

Piątek                      8.00 - 12.30

 

Rodzicu, jeśli Twoje dziecko jest uzależnione od komórki, internetu, komputera tu znajdziesz pomoc, bez wychodzenia z domuCzytaj więcej na ten temat.

 

Informator o ważnych punktach, w których uzyskają Państwo pomoc

Ogólnopolskie telefony:  POLICJA 997,112

Niebieska linia

Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie

tel. 0 801 120 002  www.niebieskalinia.pl

poniedziałek - sobota 8.00- 22.00, niedziele i święta - w godz. 8.00- 16.00
opłata za połączenie - opłata za każdą minutę zgodnie z posiadaną taryfą


Pomarańczowa Linia dla rodziców, których dzieci  zażywają narkotyki, piją alkohol
tel. 0 801 140 068 poniedziałek - piątek 14.00- 20.00,
www.parpa.pl

Narkotyki-narkomania
Ogólnopolski Telefon Zaufania
tel. 0 801 199 990

Rzecznik Praw Dziecka
tel. 0 800 121 212

Centrum Wsparcia Dziecka i Rodziny w Zakopanem
ul. Tetmajera 31
34-500 Zakopane
tel. 18 201 24 49

Specjalistyczny Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie
Ośrodek Interwencji Kryzysowej
ul. Makuszyńskiego 9
34-500 Zakopane
czynne PN-SB od 8.00-20.00
tel. 18 206 44 54

 

1. Młodzież

PORADNIE PSYCHOLOGICZNO – PEDAGOGICZNE

Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna jest placówką publiczną, która świadczy bezpłatne usługi. Udziela pomocy psychologicznej, pedagogicznej, logopedycznej i terapeutycznej dzieciom, rodzicom oraz nauczycielom. Praca poradni koncentruje się wokół czterech podstawowych zadań:
• diagnozy
• terapii,
• doradztwa,
• profilaktyki.

Dane kontaktowe:

Nowy Targ  Al. Tysiąclecia 35
 tel./fax. 18 266 35 68  Godziny pracy: poniedziałek – piątek 8.00-17.00

Ochotnica Dolna Punkt Konsultacyjny ul. Hologówka 180
Godziny pracy: poniedziałek 8.00-14.00

Ochotnica Dolna kontakt telefoniczny z siedzibą Poradni w Nowym Targu
tel. 18 266 35 68. Godzny pracy: piatek 8.00-14.00

Krościenko Punkt Konsultacyjny ul. Esperanto 2 tel. 18 542 70 80 
Godziny pracy: poniedziałek 10.00-16.00
wtorek 8.00-14.30
środa 8.00-17.00
czwartek 12.30-15.30

Zakopane ul. Grunwaldzka 5A tel./fax. 18 206 39 73 
Godziny pracy: poniedziałek – piątek 08.00 – 18.00, piątek 8.00-14.00 

PORADNIE ZDROWIA PSYCHICZNEGO DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Wymienione poradnie świadczą usługi bezpłatnie. Przyjmują dzieci i młodzież od pierwszego do osiemnastego roku życia. Oferują diagnozę i terapię psychiatryczną i psychologiczną w tym leczenie zburzeń odżywiania.

Dane kontaktowe:

Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcy im. św. Ludwika w Krakowie
ul. Strzelecka 2 rejestracja telefoniczna 12 619 86 93. Godziny pracy: poniedziałek – piątek 08.00 -15.00 

Poradnia Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży ul. Krowoderskich Zuchów 7/105,  tel. 12 633 13 80.Godziny pracy: poniedziałek – piątek 08.00 -15.00

Stowarzyszenie Dobrej Nadziei NZOZ  31-135 Kraków, ul. Batorego 5 tel./fax. 12 633 35 31

PORADNIE TERAPII UZALEŻNIEŃ DLA MŁODZIEŻY
Poradnie świadczą usługi bezpłatnie dla młodzieży nadużywającej, eksperymentującej i uzależnionej od substancji psychoaktywnych.

Dane kontaktowe :

Poradnia Profilaktyki i Terapii Uzależnień  34-500 Zakopane ul. Grunwaldzka 5a, tel. 18 201 72 00, Godziny pracy: poniedziałek - piątek 10:00 - 18:00 


2. Dorośli

PORADNIE ZDROWIA PSYCHICZNEGO DLA DOROSŁYCH
Wymienione poradnie świadczą usługi bezpłatnie. Przyjmują osoby dorosłe. 

Dane kontaktowe :

Szpital Powiatowy im. Dr Tytusa Chałubińskiego 34-500 Zakopane  ul. Kamieniec 10
rejestracja telefoniczna: 18 201 20 21, 18 201 60 15, 18 201 60 16 wew. 244

Podhalański Szpital Specjalistyczny im. Jana Pawła II w Nowym Targu ul. Szpitalna 14  rejestracja telefoniczna: 18 263 37 06

PORADNIE I PUNKTY KONSULTACYJNE DLA UZALEŻNIONYCH DOROSŁYCH
Poradnie i punkty konsultacyjne świadczące usługi w zakresie poradnictwa lub terapii dla osób dorosłych uzależnionych i współuzależnionych.
Dane kontaktowe:

Szpital Powiatowy – Poradnia Leczenia Uzależnień im. Dr Tytusa Chałubińskiego
34-500 Zakopane ul. Kamieniec 10, rejestracja telefoniczna: 18 201 20 21, 18 201 60 15, 18 201 60 16 wew. 258

Podhalański Szpital Specjalistyczny im. Jana Pawła II w Nowym Targu – Poradnia Leczenia Uzależnień  34 – 400 Nowy Targ ul. Szpitalna rejestracja telefoniczna : 18 263 37 40
Oddział Detoksykacyjny: 18 263 34 62

MIEJSKIE I GMINNE KOMISJE DS. PRZECIWDZIAŁANIA ALKOHOLIZMOWI
Miejska Komisja Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych ul. Krzywa 1 34 – 400 Nowy Targ tel. 18 264 66 23
Gminna Komisja Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych ul. Bulwarowa 9 34 – 400 Nowy Targ tel. 18 266 36 34
Gminna Komisja Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych ul. Gorczańska 3 34 -436 Maniowy tel. 18 275 00 70
Gminna Komisja Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych ul. Rynek 35 34 -450 Krościenko tel. 18 262 30 77
Gminna Komisja Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych Lipnica Wielka 34 -483 Lipnica Wielka tel. 18 263 45 95
Gminna Komisja Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych ul. Jana Pawła II 20 34 -442 Łapsze Niższe tel. 18 265 93 19
Gminna Komisja Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych os. Dłubacze 160 34 -452 Ochotnica Dolna tel. 18 262 09 44
 Miejska Komisja Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych ul. Szalaya 103 34 -460 Szczawnica tel. 18 262 22 03 w. 27
Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych ul. Słoneczna 3 34-500 Zakopane tel. 18 206 23 65

3. Rodzina

Instytucje świadczące bezpłatna pomoc w zakresie zapobiegania przemocy w rodzinie, pomocy społecznej
Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie 34–400 Nowy Targ  ul. Szaflarska 39,  tel. 18 264 08 07, tel./fax. 18 266 42 07
Ośrodek Pomocy Społecznej  34-400 Nowy Targ, ul. Kościuszki 8 tel. /fax. 18 266 25 93. Godziny pracy: poniedziałek 7.30 - 16.00
 wtorek – czwartek 7.30 - 15.30, piątek 7.30 - 15.00.
Ośrodek Pomocy Społecznej  34–500 Zakopane ul. Jagiellońska 7. tel. 18 201 47 33, 18 206 41 50. Godziny pracy: poniedziałek – piątek 7.30 - 15.30
Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej ul. Gorczańska 3 34 -436 Maniowy tel. 18 275 08 83
Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej ul. Rynek 35 34 -450 Krościenko tel. 18 262 30 09
Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej Lipnica Wielka 518 34 -483 Lipnica Wielka tel. 18 263 49 90
Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej ul. Jana Pawła II 18 34 -442 Łapsze Niższe tel. 18 262 89 16 tel./fax. 18 265 91 45
Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej os. Dłubacze 160 34 -452 Ochotnica Dolna tel. 18 262 46 01
Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej ul. Szalaya 103 34 -460 Szczawnica tel. 18 262 10 66

Instytucje świadczące bezpłatna pomoc osobom niepełnosprawnym.
Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności 34–400 Nowy Targ, ul. Szaflarska 39. tel./fax. 18 266 60 23. Godziny pracy: poniedziałek - piątek 07.30 – 13.00

INFORMACJE DLA RODZICÓW

10 błędów popełnianych przez dobrych rodziców – w „pigułce”

Błąd pierwszy - wpajanie błędnych przekonań.

Błędne przekonanie nr 1 – „We wszystkim muszę być dobry”.
Błędne przekonanie nr 2 – „Znaczę tyle, co moje osiągnięcia”.
Błędne przekonanie nr 3 – „Negatywne uczucia są złe”.
Błędne przekonanie nr 4 – „Wszyscy muszą mnie lubić”.
Błędne przekonanie nr 5 – „Popełnianie błędów lub proszenie o pomoc jest złe".

Błędne przekonanie nr  1 – „We wszystkim muszę być dobry”.

Granica pomiędzy motywowaniem dzieci do tego, by starały się robić najlepiej to, czego się podejmują, a zaszczepieniem błędnego przekonania, że muszą być we wszystkim najlepsze jest subtelna.

Sytuacje, w których zakorzenia się  przekonanie „We wszystkim muszę być dobry”:

    zmuszanie dzieci do zajęć, które nie budzą ich zainteresowań,
    rodzice nigdy nie akceptują „mniej niż idealnego” wykonania danego zadania.

Co robić, żeby uniknąć skutków zaszczepienia omawianego błędnego przekonania?

    Należy dzieciom umożliwić podejmowanie rozmaitych działań i zachęcać do angażowania się w te, które je interesują.

Dzieci powinny zrozumieć, że każdy człowiek ma inne zainteresowania i zdolności i że stanowi niepowtarzalną kombinację zalet i słabości.

Ważne!

Poparcie dla wysiłków dziecka, a nie dla stopnia jego osiągnięć, zwiększy samoocenę i motywację do podejmowania wysiłków w przyszłości.

Błędne przekonanie nr 2 – „Znaczę tyle, co moje osiągnięcia”.

To przekonanie jest bliskie przekonaniu numer jeden, czyli jest ono rezultatem pragnienia rodziców, by dzieci zawsze były dobre we wszystkim, czego się podejmują.
Dzieciom trudno jest odróżnić aprobatę i dezaprobatę wobec tego, co robią, od oceny tego kim są jako jednostki. Oznacza to, że pochwała rodzica za jakieś osiągnięcie może być zinterpretowana przez dziecko jako oznaka miłości. Możliwa jest również sytuacja odwrotna.

Co robić , żeby uniknąć skutków zaszczepienia omawianego błędnego przekonania?

    Warto wyrażać dezaprobatę wobec zachowań, a nie ludzi np. takie stwierdzenia jak: „jesteś takim dobrym chłopcem” lub „byłeś dzisiaj straszny” nie pomagają w zmianie zachowań, a tak naprawdę wywołują pomieszanie pojęcia miłości z aprobatą.
    Zapewniać dziecko o swojej miłości nawet wtedy, gdy nie zrobiło niczego szczególnie godnego uwagi; takie zachowanie przesyła informację, że twoja miłość do niego nie opiera się wyłącznie na jego dokonaniach.

Ważne!

    Dzieci, które są otoczone przez rodziców bezwarunkową miłością, bezpieczniej się czują i ich samoocena jest wyższa. Stają się bardziej pewne własnej wartości i częściej zaczynają polegać na swoich wewnętrznych możliwościach. Jako osoby dorosłe są zwykle spokojniejsi i wewnętrznie poukładani. Lepiej znoszą krytykę, a dzięki silnemu poczuciu wartości wolą polegać na sobie niż na innych. Natomiast dzieci, które czują, że miłość rodziców jest uwarunkowana konkretnym zachowaniem, są niepewne i uzależnione od aprobaty zewnętrznej.

Błędne przekonanie nr  3 – „Negatywne uczucia są złe”.

Rodzice często wpajają dzieciom błędne przekonania w stylu: „Negatywne uczucia są złe”, ponieważ im samym trudno jest je wyrazić i nie są w stanie zapewnić dzieciom właściwych modeli do naśladowania. Niestety przekazują oni dzieciom nieumiejętność wyrażania silnych emocji i odpowiedniego reagowania na nie. Tacy rodzice mogą również  aktywnie tłumić uczucia złości lub strachu poprzez bagatelizowanie stanu emocjonalnego dziecka.

Szkodliwe stwierdzenia:

    „Chłopcy nie płaczą”.
    „Nie powinieneś się na nią złościć”.
    „Nie martw się tym, dasz sobie radę”.

Powyższe wypowiedzi mogą komunikować, że dziecko nie ma prawa odczuwać  danej emocji lub że to, co czuje jest nieważne. W swoich wysiłkach, by ułatwić dzieciom życie, rodzice czasami nierozsądnie zbywają lub bagatelizują ich uczucia.

Co robić, żeby uniknąć skutków zaszczepienia omawianego błędnego przekonania?

    Uzmysławiać dzieciom, że mają prawo do swoich uczuć, a silne emocje są zupełnie normalne; może być wiele odpowiednich i nieodpowiednich sposobów wyrażania tych emocji, ale samo doświadczanie ich jest naturalne i zdrowe.

Błędne przekonanie nr 4 – „Wszyscy muszą mnie lubić”.

Bardzo ważne jest nauczanie dzieci, jak żyć z innymi ludźmi i kiedy trzeba podporządkować się autorytetom. Problem powstaje wtedy, gdy nauczanie nie postępuje dalej. Ważne jest zachowanie równowagi pomiędzy potrzebą przystosowania się do innych, a zrozumieniem, że konflikty to coś normalnego  i nie do uniknięcia. Co więcej, musimy nasze dzieci nauczyć tego, jak wyrażać swoje uczucia w odpowiedni sposób i czuć się przy tym pewnie.

Co robić, żeby uniknąć skutków zaszczepienia omawianego błędnego przekonania?

    Pozwalać dzieciom uświadomić sobie, że nie mogą i nie muszą uszczęśliwiać wszystkich.
    Uświadamiać dzieci, że nie da sie uniknąć konfliktów oraz, że chociaż należy wysłuchać odmiennych punktów widzenia, równocześnie trzeba obstawać przy swoim, jeśli jest się przekonanym o swojej racji.
    Godząc się jako rodzice na to, by dzieci się z nami czasami nie zgadzały, od czasu do czasu możemy je zapewnić, że ich potrzeby i odczucia są tak samo ważne i cenne jak nasze, nawet jeśli nie są takie same.
    Zachęcać nasze dzieci do tego, by polegały na własnych przekonaniach i opiniach, nawet w obliczu dezaprobaty innych.

Ważne!

    Zachęcając  nasze dzieci do tego, by polegały na własnych przekonaniach i opiniach, nawet w obliczu dezaprobaty innych, wzmacniamy w nich umiejętność radzenia sobie z presją otoczenia.
    Dzieci, które dorastają w przeświadczeniu, że muszą zadowolić wszystkich, będą w przyszłości pełne lęków i wątpliwości co do wartości swojej osoby. Ich poczucie własnej wartości pozostanie pod kontrolą innych. „Jeśli mnie lubisz to znaczy, że jestem w porządku, jeśli mnie nie lubisz, to znaczy, że ze mną jest coś nie tak”.

Błędne przekonanie nr  5 – „Popełnianie błędów lub proszenie o pomoc jest złe”.

    Z problemem popełniania błędów ściśle wiąże się mniemanie, że prośba o pomoc oznacza niekompetencję i słabość.
    W naszych wysiłkach, by dzieci stały się samodzielnymi, niezależnymi osobami dorosłymi, możemy nieopatrznie wpoić błędne przekonanie typu: „muszę wszystko zrobić sam".
        Co robić, żeby uniknąć skutków zaszczepienia omawianego błędnego przekonania?
        Zapewniać dzieciom bezpieczną i pomocną atmosferę w domu np. poprzez zapewnianie, że pytania, które zadają są mile widziane i rozważane np. „Wiesz co, to dobre pytanie zastanówmy się nad tym”.

Ważne!

    Dzieci, które rozumieją, że błędy są naturalne i nieuniknione, mają wyższą samoocenę. Unikną one w przyszłości autodestrukcyjnej skłonności do obwiniania siebie za nieustający proces „prób i błędów", jakim jest życie.
    Gdy rodzice uczą dzieci oceniać sytuację i prosić  o pomoc wtedy, kiedy jej potrzebują, zwiększają ich szansę na osiągnięcie w przyszłości sukcesu.

Błąd drugi – nieświadome prowokowanie złego zachowania.

    Dzieci starają się zwrócić na siebie uwagę rodziców, również poprzez złe zachowanie. Uwielbiają, kiedy je chwalisz, jednak wolą raczej być przez Ciebie skrzyczane i pouczone, niż kompletnie ignorowane.
    Aby zwiększyć skuteczność swoich działań, rodzice muszą się nauczyć szukać pozytywnych zachowań swoich dzieci, a potem nagradzać uwagą lub pochwałą. Wydaje się to bardzo proste, ale ciągłe pamiętanie o tym wymaga dużego wysiłku.
    Bardzo łatwo jest wpaść w pułapkę „niewywoływania wilka z lasu i nic nie mówić, gdy dzieci zachowują się dobrze”
    Nagradzanie za właściwe postępowanie naprawdę się sprawdza. Żeby osiągnąć lepsze efekty, pochwały rodziców muszą być skierowane na konkretne zachowania , a nie na te, które można opisać ogólnymi stwierdzeniami.
    O wiele lepiej jest powiedzieć: „Dziękuję, że otworzyłeś mi drzwi.”, niż „Dzisiaj byłeś bardzo grzeczny.".

Warto zapamiętać!

    Wszystkie dzieci wymagają uwagi.
    Zauważaj dobre zachowanie, a nie tylko złe.
    Chwal konkretne zachowania; nie stosuj pochwał ogólnych.
    Próbuj „wyłapać” dobre zachowania dziecka i je nagradzaj.
    Chwal każdy mały kroczek dziecka ku pożądanemu zachowaniu.
    Czasami trzeba nagradzać brak złego zachowania.

Błąd trzeci – brak konsekwencji.

    Konsekwencja oznacza kierowanie się przyjętymi zasadami i logiką. Jeśli ustalasz jakąś zasadę i straszysz następstwami, jej nieprzestrzegania, to postępuj zgodnie z tym, co zostało powiedziane. Dzieci bardzo szybko uczą się sprawdzać, gdzie jest granica, szczególnie gdy rodzice składają oświadczenia i się z nich nie wywiązują.

Warto  zapamiętać:

    Surowość czy liberalizm nie mają takiego znaczenia jak stałe przestrzeganie zasad i konsekwencji.
    Zawsze postępuj zgodnie z zasadami.
    Daj jedno ostrzeżenie, a potem dopiero zastosuj odpowiednią karę.
   Konsekwentne zasady są dla ciebie źródłem przejrzystej struktury, która zaspokaja potrzebę bezpieczeństwa i kontroli.
    Dbaj o konsekwentne wykonywanie porannych i wieczornych czynności.
    Stosuj krótkie i łatwe do zrealizowania kary.
    Nie zaprowadzaj dyscypliny, kiedy jesteś zły. Rodzice powinni tworzyć jeden front.

Błąd piąty – zrobię to za Ciebie.

Zwłaszcza nastolatki są skłonne do rozwijania w sobie niechęci do rodziców lub nadmiernej zależności od nich wtedy, gdy dają oni liczne rady, zamiast pozwolić im uczyć się samodzielności. Jeśli rodzice podsuwają rady, które się sprawdzają nastolatki będą przypisywali skuteczność tych rad rodzicom, nie dostrzegając cennego wpływu własnych działań i własnej inicjatywy.  Podobnie jest też gdy rodzice dają radę, która się nie sprawdza, dzieci zwykle winią ich za jej następstwa i nie uczą się na własnych błędach.

Pozwolenie dzieciom na doświadczenie logicznych konsekwencji swoich działań dotyczy dzieci w każdym wieku, łącznie z nastolatkami. Jeśli nastolatek regularnie spóźnia sie na obiad, nie zostawiaj dla niego porcji jedzenia. Logiczne konsekwencje jego chronicznego spóźniania się głód lub samodzielne przyrządzenie posiłku – będą dla niego cenniejszą lekcją niż bezpośrednia interwencja.

Warto zapamiętać:

    Kiedy to możliwe, pozwalaj dziecku uczyć się na logicznych konsekwencjach swojego postępowania.
    Rozwiązywanie problemów za dzieci wywołuje ich złość i pogłębia zależność.
   Uczenie się na własnych błędach jest niewłaściwe tylko wówczas, kiedy zagraża to bezpieczeństwu dziecka lub naruszone zostają prawa innych.
    Pomagaj w rozwiązywaniu problemów tylko wtedy, gdy konieczna jest twoja ingerencja.

Błąd szósty – my przeciwko nim.

Na relacje w każdej rodzinie decydujący wpływ mają dorośli. Ten brak równowagi sił bardzo często narzuca autorytarny styl wychowania. W takiej sytuacji dzieci zazwyczaj zaczynają się złościć, są sfrustrowane i urażone, czyli przeżywają emocje, które najczęściej prowadzą do buntu i zaostrzonych konfliktów. Aby zapobiec takim sytuacjom rodzice muszą przyjąć styl wychowania bardziej nastawiony na współpracę, który jednoczy rodzinę w zespół i pozwala wspólnie rozwiązywać konflikty. Jedną z najskuteczniejszych metod, jakie mogą być wykorzystywane przez rodziny w tworzeniu atmosfery współpracy jest spotkanie rodzinne, czyli regularne zwoływane zebranie, podczas którego członkowie rodziny omawiają bieżące kwestie, łącznie ze swoimi życzeniami, sugestiami, zmartwieniami, osiągnięciami, uczuciami i pytaniami.

Warto zapamiętać:

    Nastawienie „rodzice przeciwko dzieciom” wywołuje urazę i walkę.
    Spotkania rodzinne pomagają przyjąć  skuteczniejszy styl wychowania, bardziej nastawiony na współpracę

Błąd siódmy – żelazna dyscyplina.

Jeden z najbardziej szkodliwych błędów polega na wprowadzeniu dyscypliny pod wpływem zdenerwowania.

Należy wprowadzać dyscyplinę w odpowiednim momencie - kiedy puszczają nerwy, uczestnicy konfliktu podnoszą swoje „psychologiczne tarcze” i bardziej zajmują się atakiem i obroną niż próbami znalezienia realnego rozwiązania problemu. Jeśli do problemu podchodzi się po wygaśnięciu gwałtownych emocji, pozytywne jego rozwiązanie jest bardzo prawdopodobne.

Warto zapamiętać

    Nie próbuj wprowadzać dyscypliny, kiedy jesteś zły.
    Stosuj dyscyplinę w odpowiednim momencie.
    Wyciągaj odpowiednie konsekwencje.
    Dawanie dzieciom wyboru zwiększa ich poczucie kompetencji i kontroli.
    Wprowadzaj dyscyplinę, by uczyć.
    Celem wprowadzenia dyscypliny nie jest udowodnienie kto ma rację, a kto jej nie ma. Takie podejście sprzyja bowiem konfliktom i budzi w dziecku poczucie wstydu.
    Celem dyscypliny jest zmiana zachowania, które stwarza problemy.

Błąd ósmy – rób to, co mówię, a nie to, co robię.

W podobny sposób możemy pozytywnie wpływać na życie naszych dzieci, dając im odpowiedni przykład do naśladowania. Nasze podstawowe przekonania i wartości – czyli to, co czyni nas takimi, jacy jesteśmy – za sprawą naszych działań są wyraźnie komunikowane dzieciom. To co robimy, ma na dzieci o wiele większy wpływ niż to, co mówimy.

Warto zapamiętać:

    Ucz dzieci dając im dobry przykład.
    To co rodzice robią, ma na dzieci większy wpływ, niż to, co mówią.
    Dorośli mogą wpływać zarówno na pozytywne, jak i negatywne zachowanie swoich dzieci.
   Dzieci i nastolatki mogą ulegać wpływom rówieśników i mediów, ale najczęściej przyjmują wartości i postawy przekazywane im przez rodziców.

Błąd dziewiąty – ignorowanie potrzeb i trudności dziecka.

Zadaniem rodzica jest służyć dziecku wsparciem.

Warto zapamiętać

    Wiele dzieci przejawia zachowania i nastroje, które mogą wydawać się dziwne, ale w rzeczywistości są normalne i mijają.
    U niektórych dzieci występują objawy zaburzeń, wymagających interwencji specjalistów z dziedziny zdrowia psychicznego, lekarzy i /lub nauczycieli.
    Rodzice powinni zaniepokoić się zachowaniem sprawiającym problemy, jeśli utrzymuje się ono przez dłuższy czas, jest bardzo nasilone lub przeszkadza dziecku w codziennym funkcjonowaniu.
    Niektóre zaburzenia wymagające pomocy specjalisty to:
    zespół nadpobudliwości ruchowej z deficytami uwagi,
    zaburzenia procesu uczenia się,
    depresja dziecięca,
    nerwice lękowe,
    zaburzenia obsesyjno-kompulsywne,
    fobia.
    Jeśli dziecko ma szczególne potrzeby, rodzice powinni być jego zdecydowanymi obrońcami.

Błąd dziesiąty – hamowanie naturalnej radości życia i ciekawości świata.

Ucząc dzieci samodzielności i odpowiedzialności rodzice powinni także pielęgnować ich naturalną ciekawość świata i radość, jaką wnoszą w nasze życie. Nauczenie dzieci czerpania radości z każdego dnia pomaga uodpornić je na niezliczoną liczbę problemów w przyszłości. Pomagając dzieciom nauczyć się śmiać z samych siebie sprawiasz, że mniej poważnie podchodzą do niepowodzeń życiowych, których nie da się uniknąć.

Zapraszam do lektury książki „10 błędów popełnianych przez dobrych rodziców” Kevina Steede.