2.02.2018
Dary dla Oddziału Psychiatrii Szpitala w Nowym Targu
Wolontariat kojarzy się ludziom z bezpłatną pracą, z której nic się nie ma. W rzeczywistości wygląda to zupełnie inaczej. Każdy, kto miał styczność z bezinteresowną pomocą innym doskonale wie, ile człowiek przez to zyskuje.
Swoją przygodę z wolontariatem zaczęłam w klasie 6. szkoły podstawowej. Na początku nie przejawiało się to wielkim zaangażowaniem do momentu, kiedy zaczęłam uświadamiać sobie, jak bardzo zmienia się moje spojrzenie na świat. Z każdą kolejną akcją wzrastało we mnie poczucie satysfakcji, czułam, że jestem komuś potrzebna. Zaczęłam na pierwszym miejscu stawiać spełnienie i zaspokojenie wewnętrznej potrzeby dawania siebie innym. Było to czymś, co motywowało mnie do dalszego działania.
W zeszłym roku rozpoczęłam swoją przygodę na oddziale psychiatrycznym w Nowym Targu. Wybranie właśnie tego oddziału wiązało się z moimi zainteresowaniami i przyszłym zawodem, który chcę wykonywać. Udając się tam po raz pierwszy towarzyszyło mi uczucie strachu, niepewności, czy psychicznie jestem na tyle gotowa, aby zmierzyć się z ludźmi chorymi psychicznie. Na obecny moment nie wyobrażam sobie bez nich życia, stali się dla mnie rodziną, kimś, z kim mam styczność na co dzień. Wiem, że może zabrzmi to śmiesznie, ale jest to dla mnie taki drugi "dom". Przy nich odrywam się od codziennego życia, problemów i otaczającego mnie materializmu. Mając do czynienia z ludźmi cierpiącymi na depresję, często przekonuję się, jak ważna jest czyjaś obecność w trudnych chwilach.
Przyjemnie jest patrzeć na ludzi, którzy cieszą się na mój widok, którym mogę w jakiś sposób pomóc w ich problemach, żeby nie czuli się samotnie i odrzuceni.
Przy pomocy Pani Anny Dudek przeprowadzona została akcja zbiórki ubrań i środków czystości dla pacjentów oddziału psychiatrycznego szpitala w Nowym Targu.. Dnia 30.01.2018 r. odbył się wyjazd do szpitala, gdzie zostały przekazane wszystkie zebrane rzeczy. Wszystkim, którzy brali udział w tej akcji serdecznie dziękuję i zachęcam do dalszego działania!:)
Na koniec powiem tylko, że życzę każdemu człowiekowi, by chociaż raz w swoim życiu doświadczył wdzięczności ze strony czy to małego dziecka, czy starszego człowieka i zapłaty szczerym uśmiechem, który jest tak naprawdę bezcenny.
Zuzanna Sieczka kl Ib